ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
BEN JE NOG GEEN LID?
Rave vormt de basis, maar het is een kaal skelet, vaak niet meer dan een schets, een vingeroefening van wat met een enige verbeelding een hypermoderne bass-track zou kunnen zijn, als Cunningham er nog een nachtje op zou gaan zitten. Maar hij houdt van onaf. Van de inspiratie van het moment. Het toeval ook. Het is alsof hij ze ter plekke programmeert, zo rudimentair klinken de beats en bassen, en soms doet ie het gewoon zonder en borrelt er iets onbestemds op: een stukje neoklassiek of het getik, gezoem en gekras van een vorige elektronicavoorhoede. Naast Eric Satie is Aphex Twin de meest genoemde referentie. Wie de platen op zijn Werk Discs (o.a. Lone, Zomby) kent, weet dat ‘t niet beter wordt.