Tien jaar geleden werd dit album ontvangen als de nieuwe Nevermind. Geen rare gedachte: 2000 is een vacuüm in de popmuziek, waarin Eminem de plaat van het jaar maakte, Coldplay groot werd en Radiohead Kid A uitbracht. Een beetje behoorlijk uit je dak gaan op bands met distortion-pedaaltjes was er niet bij, dus QOTSA was een welkome gast. Het jubileum wordt nu gevierd met deze luxe heruitgave, met als bonus een rits b-kantjes en een registratie van een Reading-show uit 2000. Ondanks de belofte heeft QOTSA Nirvana niet kunnen evenaren. Wat dat betreft had de singlekeuze van Rated R scherper gekund, zeker in een tijd dat je grootste uithangborden nog radio en tv waren: Feel Good Hit Of The Summer, met de tekst ‘Nicotine, valium, vicodin, marijuana, ecstasy and alcohol, c-c-c-c-c-cocaïne’, werd niet gedraaid op MTV, Monsters In A Parasol was een nummer over LSD mét videoclip maar zonder fysieke cd en The Lost Art Of Keeping A Secret was redelijk rechttoe-rechtaan voor hun doen, maar toch een tikkie te weird en zeker geen anthem à la Smells Like Teen Spirit. Het introduceerde de band echter wel bij een groter publiek en hielp Homme definitief af van het stempel ‘die gast van Kyuss’. Hierna maakte QOTSA nog één huzarenstukje, Songs For The Deaf, met Dave Grohl achter de drumkit – hun grote doorbraak. Na die plaat werd Oliveri eruitgezet, waardoor de band, met alleen Homme als constante factor, te braaf en te berekenend werd. Alles wat daarna kwam, is – als je eerlijk bent – gewoon ruk. Wat dat betreft is QOTSA inmiddels zo’n band die te lang doorgaat en eigenlijk al lang had moeten stoppen. YORICK BUWALDA