Bas en drums zijn wat naar de achtergrond verdwenen, elektrische gitaren zijn veelal vervangen door akoestische en er wordt drukker geëxperimenteerd met blazers. De spannende vioolpartijen zijn gebleven. Op Applause hoorde je de heren als de belichaming van een nieuwe verloren generatie X, op Rats lijkt het allemaal net iets persoonlijker te zijn. Heel dramatisch wordt het echter nergens. Opnieuw blijkt Balthazar in staat een volledig kloppend album af te leveren dat blijft groeien, op den duur verslavend werkt en nooit gaat vervelen. De invulling is zelfs speelser en de band durft meer tegen genres aan te schurken die ook ver buiten de indiepopwereld liggen. De ritmiek is avontuurlijker en minder dwingend en de eindmix van Noah Georgeson (Devendra Banhart, Joanna Newsom, The Strokes, Charlotte Gainsbourg) is stukken veelkleuriger. Wie geduld heeft, hoort steeds nieuwe details en opnieuw de originele klasse er vanaf druipen. WILLEM JONGENEELEN