ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
BEN JE NOG GEEN LID?
Funky single Alone deed al wat voorwerk, maar is zeker niet de enige troef op deze door producers Robin Hannibal (Rhye, Kendrick Lamar) en Ludwig Goransson (Childish Gambino, Haim) vormgegeven plaat. De productie is om door een ringetje te halen: vol, warm en helder tegelijk. Die productie, hoe hypermodern en helemaal 2015 soms ook, leidt nergens af van de liedjes en die uit duizenden herkenbare, mooi rauwe soulstem van een eigengereide jonge vrouw, die vaak minder gelukkig is dan haar succes doet vermoeden. Sadness heet niet toevallig de trage, dicht tegen Amy Winehouse aanleunende soulsong. Daar houdt de muzikale vergelijking met die ster verder wel op. Donker gekleurde keyboardpartijen, prachtige ritmiek en eigen gloedvolle melodieën te over in tracks waarin ook opvallend veel donkere uren, pijn en eenzaamheid zit opgesloten. Hoe gevoelig mooi I Won’t Go For More ook klinkt wanneer we in het akoestische intro nog iets van die destijds achttienjarige terughoren, niet veel later zijn er de extra percussie, een stevige beat en blazersaccenten, en horen we toch weer een emotionele jonge vrouw het uitkrijsen dat ze eigenlijk meer wil in de liefde. In het wel klein gehouden Always horen we dat ze dat ook vond. ‘With you I’m always home’. Eind goed, al goed? Grote mensenmassa’s voor héél grote podia wachten voor de nu 25-jarige zangeres met een glanzende toekomst. Of ze daar nu blij van wordt of niet.