Interessante band, boeiende sound, behoorlijk ongrijpbaar en bij vlagen moeilijk beluisterbaar. Dat was twee platen lang het overheersende gevoel bij de experimentele artrock van het Canadese Crack Cloud. Daar komt nu verandering en dat werd ook wel tijd.

De oorspronkelijke brandstof achter de band – verslavingsellende, mentale problemen – is minder relevant geworden en nu wordt er ook een muzikale bladzijde omgeslagen. ‘Fell into the crack, slipped back into line’, stelt frontman Zach Choy in de vriendelijk klinkende plaatopener Crack Of Life, dat een luie afrobeat combineert met aanstekelijke melodieën waarop bijna kinderlijk wordt gezongen. The Medium is een ode aan punkrock en outcasts, Choy spuugt de woorden er als Richard Hell uit. New Yorkse punk en wave uit de jaren ‘70 is een inspiratie, ook Television hoor je wel terug.

Toch klinken de songs deze keer verre van tegendraads. Hoekige postpunk-ritmes zijn er helemaal uit, daar is een soort orkestrale pop vol weelderige melodieën voor in de plaats gekomen. Meerdere songs eindigen met bijna euforische koorzang. Dan doet Crack Cloud opeens denken aan The Polyphonic Spree, ook al een recovery band. Het vernieuwde Crack Cloud richt de blik naar buiten, is veel toegankelijker en heeft nog steeds een interessant geluid. En het belangrijkste: de songs zijn gewoon beter geworden.