Het is tevens de meest afwijkende songtitel, aangezien de andere elf de woorden fuck of hell bevatten. ‘Fucking hell’ schiet dan door het hoofd, en uiteraard moet die kreet er ook aan geloven. De band is op z’n best met snelle stoten die uit de garage van Zeke gejaagd hadden kunnen worden. In werkelijkheid deed de Hans Mulder Studio dienst als opnamelokaal, alwaar producer Guy Tavares als Haagse lowbudget-Rick Rubin de rudimentaire liedjes van raggend geluid voorzag. Simplisme en snelheid laten zich even hard gelden in deze rock & roll-blitzkrieg. Drie nummers op halve kracht moeten eentonigheid elimineren, maar daarmee gaan ze juist op hun bek. Zodra de vaart mindert, hapert de oorlogsmachine. Ach, het schijfje duurt acht minuten, dus die paar saaie stukjes worden weggeblazen door satansgezinde speedpunk-psalmen als Hell Or High Water en Ride Hell For Leather, die doen terugverlangen naar een ander Randstedelijk ramtrio: The Ragin’ Hormones. Fucking great, hell yeah! LUCKY ROTTERDAM