De carrière van Feeder leek als een nachtkaars uit te gaan. Na de oprichting in 1992 lift de groep mee op de successen van Nirvana en Smashing Pumpkins, begin deze eeuw scoort het drietal een wereldwijde hit met Buck Rodgers. In 2002 pleegt drummer Jon Lee zelfmoord. Wanneer zijn . . .

Maar zanger Grant Nicholas en bassist Tako Hirose hebben andere plannen. Ze zoeken wederom een nieuwe drummer en keren op Renegades terug naar hun oude grungegeluid. En verdomd, het werkt. Feeder klinkt bevrijd, alle ballast uit het verleden is overboord gegooid. Zelfs single Call Out klinkt rauw en ongepolijst. Renegades balanceert tussen de zware grunge uit de jaren negentig en de melodische rock zoals Foo Fighters die maakt. Toegegeven, niet alle nummers zijn even sterk en powerballads als Down By The River kennen we nou wel, maar zolang Feeder ook knallende rocksongs als White Lines en Barking The Dogs blijft schrijven, heeft deze band ook in 2010 nog bestaansrecht. Feeder klinkt weer fris en dat had niemand verwacht na de laatste vier albums, die allemaal een kopie van doorbraakplaat Echo Park waren.