Tegelijkertijd ook een album dat moeilijk te overtreffen valt. En, we vallen met de deur in huis, dat is met Rented World dan ook niet gelukt. Vooruitgesnelde track In Remission (een signature Menzingers-track) deed nog wel reikhalzend uitkijken naar de rest, maar blijkt met de kennis van nu het beste nummer van de plaat te zijn. Op een of andere manier komt het allemaal niet echt binnen. De vinger is wat moeilijk op de zere plek te leggen, want opener I Don’t Wanna Be An Asshole Anymore is bijvoorbeeld echt wel een goede track. Greg Barnett (die op dit vierde album meer zingt dan z’n maatje Tom May) belooft z’n meisje om niet langer te liegen over waar hij uithing en niet kwaad te worden over haar vrienden. Sowieso is Rented World tekstueel een sterk album. Nu de heren halverwege de twintig zijn, is er de ontdekking dat ze nog steeds niet weten hoe de wereld precies in elkaar zit, dat hun mening misschien niet altijd de juiste is. Het resulteert echter niet genoeg in nummers met sterke refreinen, nummers die je wilt blijven draaien. Het komt ook door de samenwerking met Jonathan Low (producer van onder meer The National en Sharon Van Etten), die de band een meer volwassen richting in lijkt te willen duwen. Maar waarom zou je als punkrocker volwassen willen worden? Oprechte gevoelens (boosheid, vertwijfeling, verdriet) omzetten in knallende meezingers, daar draait het in dit genre om. En dat is op Rented World niet voldoende gelukt. Al maken Where Your Heartache Exists en het eerdergenoemde In Remission iets van die pijn goed.