Het is toch knap dat Korn in een beperkt zelfgeschapen idioom zo’n constante stroom kan uitbrengen. En of je er nu van houdt of niet (of overheen bent gegroeid, kan ook), het stelt nooit echt teleur. Oké, het verrast ook niet meer. Maar dat is de realiteit van een band die in zijn beginjaren zo toonaangevend is geweest voor een subgenre: je komt nooit meer over je eerste platen heen.