Twaalf jaar is best een lange tijd om van de radar verdwenen te zijn. Niet dat de Utrechtse zangeres, songwriter en producer Lilian Hak heeft stilgezeten: ze produceerde (en schreef mee aan) een album van Wouter Hamel, maakte een voorstelling voor de Parade en bracht een aantal singles uit. Maar de liedjes die niet afraakten, bleven zich opstapelen. Nu is er dan Haks vijfde album, RESET.
Met haar eerste platen, Silence Feels Safe en Love’s Victory March, zat ze nog stevig verankerd in de elektronische muziek. Voor de twee die volgden, liet ze zich inspireren door filmmuziek, uit de gouden eeuw van Hollywood (Old Powder New Guns, 2010) en uit spaghettiwesterns (Lust Guns & Dust, 2013). RESET is beïnvloed door Portishead, Air en Lana del Rey, maar ook jazz, soul, bossanova en (wederom) filmmuziek klinken door. Enkele thema’s die ze aanroert: de zoektocht naar rust in een chaotische wereld, het verlangen naar vrijheid en kracht, en de moed om te resetten. De productie gaf Hak deze keer deels uit handen, aan Marien Dorleijn. Het is een gevarieerd album, met een James Bond-achtige vibe in openingsnummer I Will Ever Be Your Head, het hitgevoelige Under The Wire, bossanova in Last Song en een fijn koortje in The Best Is Yet To Come. Soms klinkt de muziek net iets te vrijblijvend, maar slotlied Mother is een mooie, ingetogen ode aan haar overleden moeder. Fijn dat Lilian Hak weer terug is.