Fraai opgebouwde songs als High Hope en Bird Of Sorrow zijn ook vakwerk, maar daarin overschreeuwt Hansard zichzelf enigszins. Rhythm And Repose is soms uneasy listening en grimmig van karakter. Maar er is lucht, voornamelijk door de Van Morrisson-achtige soulinjecties. Hansard volgt steeds meer de traditionele singer-songwriterroute en het folkrockgeluid van The Frames is verder weg dan ooit. Rhythm And Repose is bij vlagen erg mooi, maar niet de majestueuze singer-songwriterplaat die Hansard volgens mij in zich heeft. JOHN DENEKAMP