Origineel is Danko Jones nooit geweest. Verder dan ‘vermakelijk’ kwamen zijn eerdere platen niet. Maar steeds meer klinkt Danko Jones als de seksistische
oom om wie je nog kan lachen op je vijftiende. Maar hoe verder je richting de twintig gaat, hoe belegener de grappen worden. Dus is Legs vooral te
lang en vermoeiend en hebben we voortaan sterkere verhalen dan zijn eigen That Type Of Girl. Nummers als Always Away en The Masochist gaan het ene oor in en het andere uit zonder ook maar een oorhaar te bewegen. Just A Beautiful Day en Conceited
springen er nog uit als de twee beste nummers. Toevallig ook de songs die afwijken van zijn pocherige van-dik-hout-zaagt-men-plankenrock. Rock & roll
wordt een trucje. Maar mij moet je dan niet vertrouwen. TIJS HEESTERBEEK