Eerst even over die bandnaam. Ramkot is niet het koosnaampje voor de repetitieruimte van dit Vlaamse rocktrio. Drummer Tom Leyman deed na een aardbeving vrijwilligerswerk in Nepal. In Ramkot dus, niet ver van de hoofdstad. Hij hielp er onder meer een muziekschool te herbouwen. Respect. Voor het tweede album van Ramkot ging Leyman met een andere missie opnieuw op reis, samen met broer Tim (zang/gitaar) en Hannes Cuyvers (bas/zang), nu richting Joshua Tree in Californië, meer bepaald de Rancho De La Luna-studio.

Daar werd samen met Alain Johannes het tweede album opgenomen, op de plek waar The Desert Sessions vandaan kwamen maar ook Queens Of The Stone Age en Them Crooked Vultures opnamen. Met een pak prima songs op zak vlogen ze die kant op, maar zonder instrumenten. Dat ze hier op die van hun helden spelen, dat hoor je natuurlijk niet echt, al zal dat vast een extra positieve vibe teweeggebracht hebben. Het belangrijkste verschil met debuut In Between Borderlines (2023) zit in de dynamiek en de getoonde lef om hier ook andere paden te bewandelen. Twee kanten op zelfs; de ene meer richting noisy hardcore (want in I Think I’ve Gone Slowly Insane wordt harder gekrijst dan ooit), de andere richting experiment, in zachtere, tragere songs als Hollow en een met louter piano en zang gebrachte titelsong. Missie geslaagd.