Dat levert een plaat op vol aardige, dromerige popliedjes, waaraan verdikkeme de invloed van landgenoten Air niet vreemd is. Erg opwindend wordt het op die manier niet, want liedjes schrijven moet je ook maar net kunnen. Op een of andere manier klinken de schrijfsels van Gonzalez hier al net zo diffuus als het vroegere, instrumentale werk. Maar goed, het tikt en zweeft aangenaam door op de achtergrond en dat is ook weer wat waard. En het dik acht minuten doorstromende Couleurs is dan weer een grotendeels instrumentaal prijsnummer, schitterend opgebouwd. JACOB HAAGSMA