Anthony Gonzalez is niet de meest voor de hand liggende naam voor een Fransman, maar ja, zo gaan die dingen. Na het vertrek van Nicolas Fromageau is Gonzalez de enige echte baal hersencellen achter M83 en dat was altijd een alleraardigst project, waarin de shoegazer-esthetiek een mooie vertaling kreeg . . .

Dat levert een plaat op vol aardige, dromerige popliedjes, waaraan verdikkeme de invloed van landgenoten Air niet vreemd is. Erg opwindend wordt het op die manier niet, want liedjes schrijven moet je ook maar net kunnen. Op een of andere manier klinken de schrijfsels van Gonzalez hier al net zo diffuus als het vroegere, instrumentale werk. Maar goed, het tikt en zweeft aangenaam door op de achtergrond en dat is ook weer wat waard. En het dik acht minuten doorstromende Couleurs is dan weer een grotendeels instrumentaal prijsnummer, schitterend opgebouwd. JACOB HAAGSMA