Vrils debuutalbum Anima Mundi (2018) werd aanvankelijk weggegeven als een cassettebandje tijdens een tournee van het Duitse cultlabel Giegling en groeide na de vinylversie op Delsin Records uit tot een ware technoklassieker. Check de comments op Discogs maar eens. Anyway, technoproducer Ulli Hammann verruilde het kille Berlijn voor het warme Lissabon en is inmiddels toe aan zijn zesde album.

Saturn Is A Supercomputer bewandelt grotendeels dezelfde paden als voorganger Animist (2023). Dat betekent rijk gearrangeerde, complexe composities waarin elektronische dansmuziek en storytelling vaak hand in hand gaan. We mogen dan virtueel op Saturnus naast een reutelend mainframe staan, je waant je toch eerder in een coole nachtclub ergens in Neuköln. Vril wisselt straffe technobeats (Truth Out The Cave) af met stoffige breakbeats (Sohn SP12 Rework) en duistere soundscapes (Pneuma, Ataraxia) en de productie is weer next level. Helaas pakt de som der delen ditmaal toch wat minder uit dan op zijn eerdere werk. Hammann propt simpelweg te veel elementen in zijn barokke sciencefictionsprookje.