Twee jaar geleden gooide debuutplaat Painters van Teddy’s Hit, verschenen bij Tim Knols platenmaatschappij I Love My Label, hoge ogen. Voor hun tweede album heeft het Amsterdamse trio onderdak gevonden bij Excelsior.
Op Scratch is het geluid strakker, maar tegelijkertijd zit er meer lucht in de nummers. Die zijn soms ronduit dansbaar, zoals Bulldozer, het refrein van Thrills en het titelnummer, waarbij stilzitten onmogelijk is. De ritmesectie, bestaande uit drummer/voorman Kick Kluiving en bassist Casper van der Lans, speelt solide en het spel van gitarist Tom Ogilvie is puntiger, met ruimte voor wat dubinvloeden. Kluivings zang klinkt nonchalant maar is trefzeker. Gebleven zijn de fijne melodieën. De muzikale referenties liggen wat minder bij nineties-indierock dan bij het debuut en des te meer bij postpunkbands als Talking Heads, Gang Of Four en Parquet Courts met een vleug Television, getuige een liedje als Intro. Nieuw zijn de goed gedoseerde synths (Rooster In The Haze en het aanstekelijke Lemon) en geluidseffecten (Shapes, Grass). Achter al het temperament gaan onzekerheid (Write A Poem) en een gebroken hart schuil. Firenze, met heerlijke gitaarriffs, is een liedje over hoe verder te gaan als een relatie stopt. Op het puike Scratch verbreedt Teddy’s Hit de muzikale horizon, maar blijft de aanstekelijke energie behouden.