Waarbij de onderscheidende waarde soepel meeboog: ter hoogte van debuut Desperate Youth, Blood Thirsty Babes (2003) trok het unieke geluidsbeeld de aandacht, tegenwoordig moeten de songs dat doen. Want ondanks dat we weten dat Sitek – toch een beetje the poor man’s Brian Eno – tot hoogst surrealistisch sound design in staat is, klinkt TVOTR anno 2014 opmerkelijk (een cynicus zou zeggen: teleurstellend) alledaags. Al is dat natuurlijk ook maar schijn: muzikaal en geluidstechnisch gezien is Seeds van een bovenmodale rijkdom. Voor wie ’t horen wil, that is. De rest van de mensheid hoort vooral een verzameling spannende, gedreven songs op het snijpunt van pop, electro, indierock en – zodra de zangstemmen zich melden – donkere soul. Waarbij men zich niet geneert voor een krautrockgestuurd popliedje (Careful You), een variant op stadionrock van het Britse soort (Ride) of een ironievrij potje Ramones-punk (Lazerray). Of, gewoon, een strakke en opwindende single die ‘t met twee vingers in de neus zo’n beetje tot finest moment in de TVOTR-historie schopt (Happy Idiot). Kortom, een plaat waar je niet zomaar even mee klaar bent. Zouden meer bands eens moeten maken.