Voor luchtigheid ben je bij Sharon Van Etten aan het verkeerde adres. Op haar laatste platen bezong de zangeres uit New Jersey de lelijke kanten van de liefde, die helaas – wat de perfecte Instagram-kiekjes ook mogen beweren – toch echt onderdeel van iedere relatie zijn. Dat er in het leven van Van Etten écht iets destructiefs gaande was, voelde je pas op Your Love Is Killing Me. Het refrein van die song beangstigt mij nog steeds. Enfin, ook op haar nieuwe album Remind Me Tomorrow worden geen feestjes gevierd.

Zo lijkt de trage, sombere openingssong I Told You Everything over dementie te gaan en wordt het thema van voorheen – de lelijke kanten van de liefde – opnieuw bezongen in No One’s Easy To Love, een nummer waarvan de titel alles zegt. Het is in dit tweede liedje op de tracklist dat voor het eerst opvalt wat er is veranderd in de stemmige songs van de zangeres. Dat is namelijk de muziek zelf. Voor het eerst in haar carrière koppelt Van Etten haar opvallende stem aan opvallende producties. De liedjes zijn kortom vele malen spannender dan voorheen. Synths loeien als sirenes en transformeren vervolgens in bijna catchy patroontjes in de vluchtige single Comeback Kid. Memorial Day experimenteert met verschillende koortjes. In Malibu, nog een song over vergetelheid, schetsen alle echo’s en wazige geluiden het frustrerende beeld van iemand die zich tevergeefs iets probeert te herinneren. Er wordt tevens veel gebruik gemaakt van angstaanjagende klanken en dreigende geluiden, zoals het geschreeuw in de verte op Jupiter 4, de knetterende drumslagen in Hands en het snerpende slot van het PJ Harvey-achtige Seventeen. Maar misschien wel het verrassendste moment van Remind Me Tomorrow is afsluiter Stay, een bijna simpel, hartverwarmend liefdesliedje, vol rinkelende belletjes, zachte gitaartjes en andere prachtige instrumentale nuances. Na bijna drie platen vol kommer en kwel en meerdere jaren van klauwen door de drek cruist Van Etten dan eindelijk de zonneschijn tegemoet. Ik pinkte een traantje weg.