Intensieve beluistering van de hele plaat leidt echter tot een tweeledige conclusie. In de eerste plaats opent Shields ten opzichte van Veckatimest geen spectaculaire nieuwe gezichtspunten. Artistiek gezien is het een pas op de plaats. In de tweede plaats wordt het hoge niveau van de teaser tracks hooguit op de helft van de plaat gehandhaafd. Op een aantal nummers ontbreekt de bijna intuïtieve flow van het eerdere werk en klinkt de muziek wat geforceerd. Het gevaar dreigt nu dat er een grauwsluier over deze recensie komt te hangen; maar is het fair om Grizzly Bear af te rekenen op de bijna onmogelijk hoge standaard die de band zichzelf gesteld heeft? Daarom: vijf redenen waarom deze Shields wel degelijk de moeite van het aanschaffen waard is. 1. De stemmen van zowel Droste als co-frontman Daniel Rossen horen tot de mooiste van de indierock. 2. De snijdende gitaarerupties in Sleeping Ute en Yet Again laten horen dat Grizzly Bear wel degelijk loos kan gaan. 3. Alle bandleden bespelen hun instrumenten alsof rock net is uitgevonden en clichés nog niet bestaan. 4. Zelden klonk popmuziek zo deconstructivistisch. 5. Een iets mindere plaat van Grizzly Bear is nog altijd ver verheven boven 90% van alle andere popalbums. MATTHIJS LINNEMANN