‘That’s that me espresso!’ Say what? Je vergeeft het Sabrina Carpenter meteen dat haar hitsingle Espresso compleet grijsgedraaid is: ze brengt haar nummers met een kushandje en een knipoog. In de chaos van brat summer zou je bijna vergeten dat óók Carpenter definitief uit de startblokken is geschoten als popster du moment.

De als Disney-kindactrice begonnen Amerikaanse bewandelt net als collega’s Miley Cyrus en Olivia Rodrigo een uitgestippelde weg naar het sterrendom die inmiddels net zo oud lijkt te zijn als die naar Rome. Maar het succes lachte haar niet meteen toe: pas met de singles Espresso en opvolger Please Please Please – die disco en country in een popjasje staken – brak ze dit voorjaar definitief buiten de Verenigde Staten door.

Genoeg materiaal voor een triomftocht van een popalbum, zou je denken. Maar daar stelt Short n’ Sweet, inmiddels het zesde (!) album van Carpenter, teleur. Zo ongegeneerd uitgesproken en radio-ónvriendelijk Carpenters songs kunnen zijn – neem Juno – zo timide is de productie. Op een gegeven moment wordt het een hoorspel: dan herken je wel héél veel van Ariana Grande in de gladgepolijste r&b van Good Graces en kan Lie To Girls zo een b-kantje van Taylor Swift zijn. Op naar album nummer zeven dus, please.