De staccato opvolger Laments Of An Icarus plaatst Textures daarna helemaal terug in het wiskundige kader waar de groep in 2003 zo plotseling succes mee verwierf. Wat in al het materiaal opvalt, is hoe de band gewerkt heeft met koppen en staarten. Waar de songs op de twee voorgangers via slimme overgangetjes steeds onderling verbonden bleven, durft de groep het op Silhouettes aan om nummers op zich te laten staan. De zanglijnen van Kalsbeek zorgen er samen met een duidelijke songopbouw voor dat de plaat zich gemakkelijker laat beluisteren. State Of Disobedience klinkt zelfs als Pantera. En dat terwijl de groep in muzikaal opzicht alleen maar gegroeid is. Knappe combi, die de weg vrijmaakt voor nog veel meer succes. WOUTER DIELESEN