Deze titelloze plaat is dan ook niet zomaar het derde Simple Plan-album, stel je voor, dit is een – komt ie – ‘statement van artistieke ambitie en groei.’ Dat volwassen worden vertaalt zich naar nummers met poëtische titels als Love Is A Lie, Time To Say Goodbye en Take My Hand. Het geheel is geproduceerd door Max Martin – die met sterren als de Backstreet Boys en Britney Spears werkte – en hiphopman Nate ‘Danja’ Hills. Tot zover de theorie. Tjonge, wat een ongelooflijke saaie, vlakke, nietszeggende plaat is dit zeg. De teksten zijn van het niveau ‘ik hou van jou, ik blijf je trouw,’ de nummers vliegen nergens uit de bocht en de scherpe randjes zijn er zorgvuldig vanaf geschraapt. Dit is muziek die zelfs veertienjarige fans van Tokio Hotel als ‘saai’ zullen bestempelen. Toen de Canadezen drie jaar geleden ‘shut up, shut up, I don’t wanna hear you’ de microfoon inbrulden, was het nog vertederend. Nu is het vooral nietszeggend.