Omdat er veelal nieuwe, spaarzaam geïnstrumenteerde versies van oude nummers op staan, lijkt het nog het meest op een Unplugged-plaat. Toch is er meer aan de hand. In de vaak verrassend stijlvol gearrangeerde tracks neemt Mick Hucknall afstand van de overgeproduceerde, aalgladde sound die Simply Red lange tijd (vooral op het megasuccesalbum Stars) zo onverteerbaar maakte. De muzikale invloeden die Hucknall in Cuba opdeed, geven de nieuwe single Perfect Love een lichtvoetig zomers tintje, maar zonder dat het direct weer oppervlakkig wordt. Ook oude hits als Something Got Me Started en Fairground klinken stukken beter in hun uitgeklede versies. En in de ballads klinkt Hucknall weer als de roodharige ‘blue eyed soul’-zanger die hij ten tijde van Holding Back The Years al was, alleen meer gerijpt en doorleefd. Soms slaat de nieuwe, verantwoorde aanpak een beetje door. Op zich knappe nummers als het Sinatra-achtige Smile en de cover van Leon Russells A Song For You klinken iets te braaf. En toch is dit de plaat die Mick Hucknall al jaren geleden had moeten maken. OENE KUMMER