ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
BEN JE NOG GEEN LID?
Ook op dit langverwachte vierde studioalbum wemelt het van de prima songs. Tekstueel zijn die soms wat vaag: strijd, verlies, machteloosheid en frustratie vormen de rode draad. ‘De hemel, dat is spelen. De aarde, dat is werken’, staat er te lezen in de bio. Het een is zweven in euforie, het ander is hard neerkomen in de realiteit, waar Sky Hits Ground, inderdaad. Het album is opgedragen aan oud-gitarist Bert van den Roye, die aan een overdosis bezweek. Dat feit drukt zijn stempel en zorgt voor een dynamisch geheel, met onheilspellend donkere momenten, nummers met kloten, maar wel degelijk ook poppy tracks die opnieuw als een verademing zouden klinken op de radio. Als de dj van dienst die oppikt, want dat is niet altijd het geval, zeker in Nederland niet. Toch heeft de band nooit hitgevoeliger geklonken dan in het schitterend ingehouden Word Of Mouth en het groovy Slow Motion, Full Ahead. Bassiste Lies Lorquet blijft met haar sterke spel een hoofdrol voor zich opeisen, al treedt ze met haar prachtige stem ditmaal wat minder op de voorgrond. Desondanks is dit een sterke comeback van deze Anwerpenaren die smachten naar meer erkenning. WILLEM JONGENEELEN