Voor het tweede album Rosalyn (2014) toog dit Vlaamse kwartet met de Australische Dolf van The Datsuns naar Zweden om er vanachter een analoge mengtafel straffe songs over wanhoop, verdriet en euforie in de liefde op te nemen. Vaak zo rauw als in de beste rockdagen van hun producer, de . . .

Voor Skydogs liet de groep de Amerikaan Dave Cob (bijnaam: ‘Nashville’s Rick Rubin’) naar de al even analoge Vox-Ton studio in Berlijn overvliegen. Het gevolg: een recht-voor-zijn-raap-rockplaat met een extreem rauw geluid, overstuurde gitaren, vervormde zangpartijen en louter live-in-de-studio gespeelde opnames. Dat komt de opwinding alleen maar ten goede. De band beschikt over een beestachtig goede gitarist (Cedric Maes) en weet zich ook in dit duidelijk meer op de sixties geënte geluid te onderscheiden met uitstekende songs, straffe ritmes, felle koortjes, een fraaie ballad en geile teksten over dat blote Dirty Little Pretty Thing op de hoes. Het is niet te hopen dat iemand deze hengsten komende festivalzomer in het gareel gaat proberen te houden.