Wat is dat toch, dat alle populaire poppunkbands van vroeger ineens albums maken waarop ze teruggaan naar hun ‘roots’. De laatste Paramore bijvoorbeeld en nu weer de nieuwe Fall Out Boy. Opener Love From The Other Side van achtste album So Much (For) Stardust is de meest archetypische Fall Out Boy-track in jaren.
De voormalige emoposterboys zijn in vorm, getuige ook Heartbreak Feels So Good, dat veel meer invloeden kent en door de synths meer in de buurt komt van laatste album MANIA, maar dan tien keer beter. Komt ook door zanger Patrick Stump, die z’n zang op z’n herkenbare snelle manier (en hoogte) uit z’n tenen haalt. In Hold Me Like A Grudge krijgt Pete Wentz alle ruimte voor z’n baslijntjes. Als het tempo in Fake Out dan toch omlaag gaat, blijft het evengoed genietbaar (en mag drummer Andy Hurley z’n momentje pakken). Een ballad als Heaven, Iowa had niet gehoeven en ook de interlude The Pink Seashell (met een stuk tekst uit de film Reality Bites met Ethan Hawke) mag je overslaan. Gelukkig is er Baby Annihilation op de tweede helft, waarin Fall Out Boy oude tijden doet herleven. Gitarist Joe Trohman laste na de opnames van So Much (For) Stardust overigens een pauze in om te werken aan z’n mentale gezondheid. In The Kintsugi Kid (10 Years) bezingt Stump nog maar weer eens het gevecht van z’n vriend Wentz met drank en drugs, maar tegelijkertijd lijkt Fall Out Boy op dit uitstekende album vooral het leven te vieren.
