Broeder Dieleman zou eerder met Terzij De Horde en Ggu:ll op het podium staan tijdens Roadburn. Maar de Zeeuw haakte uiteindelijk af. De eigenzinnige troubadour kan het dan beter doen met Colin Van Eeckhout van Amenra. Op volle sterkte komt Dieleman ook niet boven Van Eeckhout en de zijnen uit, maar als CHVE onderzocht Van Eeckhout al de meditatieve kracht van drone en draailier.
Die meditatieve en spirituele kracht wordt op Sober Maal verder uitgediept, doordat de Doopsgezinde kerk in Middelburg als opnameplek wordt gebruikt. Niet alleen dragen de stemmen verder en zoemt de draailier dreigender door de galm, ook fungeert de kerk zelf – door het kerkorgel en het gekraak van de vloer onder weglopende voeten – als extra instrument. Ook voor de onderwerpen stond de omgeving model.
Er is een ode aan de Zeeuws-Vlaamse priester Omer Gielliet en op de cover prijkt een foto van Vlaamse vluchtelingen die tijdens de Eerste Wereldoorlog in de kerk ondergedoken zaten. Soms klinkt het als een Roadburniaanse Elly en Rikkert. Maar de gezwollen voordracht doet ook denken aan het latere werk van chansonnier Léo Ferré. En natuurlijk is het donkerbruine gevoel van nieuwerwetse namen als Lankum en Wovenhand ook nooit ver weg. Intrigerend werk.
