Adrian Crowley eerde in 2013, samen met zijn Schotse folkvriend James Yorkston, de Amerikaanse outsider-muzikant Daniel Johnston met het coveralbum My Yoke Is Heavy. Leuk en aardig, maar kinderspel vergeleken met wat Crowley op Some Blue Morning laat horen. Het zevende album van de Ierse singer-songwriter levert in . . .

Crowley gebruikt folk en kamermuziek voor zijn elegante liedjes, die een enorme meerwaarde krijgen door arrangementen waarin zich betoverende details aandienen. Met dank aan zangeres Katie Kim, violiste Emma Smith, dulcimer-bespeler Ted Barnes en de cellisten Kevin Murphy, Alex Beamont en Michelle So. De muziek van Crowley, die zijn sonore stem uit hetzelfde segment heeft betrokken als Bill Callahan en Leonard Cohen, is gedistingeerd, weloverwogen, melancholiek en vitaal. Sereen ook. Some Blue Morning biedt negen zangstukken, een gotisch intermezzo met klarinet en een gesproken woord-onderdeel met deels Talk Talk-getinte achtergrondmuziek. De vreemde eend is hier een wild zwijn. Crowley’s versie van The Wild Boar is een update van een oud Keltisch verhaal over een wraakzuchtig dier. Een stemmig uitstapje op een uitermate overtuigend album vol hemelse herfstmuziek.