Vince Clarke was een van de oerleden van Depeche Mode. Na een paar jaar vertrok hij en had een aantal hits met Yazoo, waarna hij in 1985 het duo Erasure startte. Daarna verdween hij voor veel muziekliefhebbers in ons land van de radar.

De slappe popmuziek van Erasure sloeg in Nederland nooit aan. Toch is op Wikipedia te lezen dat hij in Engeland een flinke muzikale carrière heeft opgebouwd. In 2009 bracht hij al eens een soloplaat uit (Deeptronica) en nu is er een tweede, Songs Of Silence, met daarop monumentale slow music die loodrecht staat op de weggooipop van Erasure. Clarke trakteert ons hier op tien instrumentale tracks, gemaakt met een modulaire Eurorack-synthesizer, vol donkergekleurde ambient en drones. Opener Cathedral is een machtig brok dark ambient. Passage wordt gedragen door de ijle stem van een operazangeres met op de achtergrond een bed van drones. Net als in een paar andere tracks komen hier horror- en sci-fi-invloeden om de hoek kijken. In The Lamentations Of Jeremiah zorgen indringende celloklanken voor een zware atmosfeer, Last Transmission bevat geluiden van radiogolven die monotoon tussen de drones door klinken en in Blackleg is een oude mijnwerker te horen die, omringd door elektronica, een vakbondslied uit 1844 zingt. Vince Clarke levert met dit album een imposante deep listening-ervaring af die hem in één klap weer op de kaart zet als serieuze muzikant.