Titel, naargeestige hoesfoto en de loodzware pianoklanken die opener The Lonely Room inluiden laten niet veel te raden over. Het solodebuut van Lut Luttik is over het algemeen een behoorlijk sombere aangelegenheid . . .

Roland, zoals zijn echte naam luidt, is echter geen onbeschreven blad. Als bassist speelde hij zich eerder in de kijker bij Jack Of Hearts en Drippin’ Honey. En opmerkelijk genoeg horen we nu dus pas voor het eerst dat hij ook een bedreven songschrijver is, gezegend met een indringende, diephese zangstem. Naast de eigen songs zijn er covers van Leonard Cohen, Shane MacGowan en Kris Kristofferson, waarbij hij zich onwillekeurig de intonatie van de originele vertolkers aanmeet. Als afsluiter krijgen we nog een door symfonisch blaasorkest Soli opgesierde reprise van het titelnummer. Maar de grootste verrassing zit daarvoor met het in moerstaal gezongen Ik Ben God. Volgens eigen zeggen is Nederlandstalig repertoire zijn voorland. Geen slecht idee, dunkt me. Dit is zonder twijfel de mooiste song van het album. MARCEL HAERKENS