‘Everybody wants to rule the world,’ luidde het nieuwe, onmiddellijk meezingbare credo en dat werd Ronald Orzabal en Curt Smith door de critici niet in dank afgenomen. De voornaamste kritiek van de fans op het Britse duo luidde dat de plaat met acht nummers (waarvan ook Mother’s Talk, Head Over Heels en I Believe op single verschenen) plus één instrumentale reprise aan de korte kant was. Deze dubbele Deluxe Edition bevat ook de b-kantjes uit die tijd: het korte maar mooie When In Love With A Blind Man had op het album niet misstaan, het ijle Sea Song is een twijfelgeval en verder bestaat de oogst uit instrumentaaltjes: The Marauders klinkt als de herkenningstune van een nooit gemaakte tv-serie, The Big Chair is triphop avant la lettre en Pharaohs lijkt een voorstudie van Everybody Wants To Rule The World. Leuk, maar het beste materiaal stond dus toch al op The Big Chair. De bonus-cd bevat hoofdzakelijk singles-versies van de bekende nummers en remixen en is vooral voor completisten interessant. OENE KUMMER