Er is bijna een jaar voorbijgegaan zonder een plaat van Osees, wat voor de garagerockfreakshow van John Dwyer angstvallig lang is. Je zou zijn stortvloed aan albums bijna gaan missen, als je even vergeet dat de kwaliteit recent nogal wisselvallig is. Laatste worp Intercepted Message was echter best sterk, dus dat schept verwachtingen voor Sorcs 80, die deels worden ingelost.

Het meer elektronische geluid van de voorganger is behouden, maar zonder het poprandje dat die plaat kenmerkte. Dwyer en consorten zijn hier weer vooral aan het schuren, maar verliezen de synthesizers niet uit het oog. Het eindresultaat klinkt in zijn meest enerverende momenten als een 16-bit videogame-soundtrack aan de ketamine.

In nummers als Cassius, Brutus & Judas en Plastics werkt dat prima, maar helaas is Dwyer soms vergeten om ook nog goede liedjes te schrijven. Het nerveuze Also The Gorilla… zeurt vier minuten door zonder dat er ook maar een memorabel idee voorbijkomt en ook veel van de rechttoe-rechtaan garagerockknallers hebben we wel eens spannender gehoord.

Een wisselvallige plaat dus, maar wel eentje die sterk eindigt. Naast het eerder aangehaalde Plastics bestaat de climax uit het melodieuze Earthling en de bijna volledige op drums leunende afsluiter Neo-Clone, die stuk voor stuk behoren tot de interessantste nummers die recent uit de Osees-stal kwamen. Hebben we toch weer zin in de volgende.