‘We’re not dumb, we just stopped thinking / We’re not dumb, but we’re getting close.’ Nee, Daan Stuyven heeft (nog) niet het nieuwe boek van Sander Schimmelpenninck gelezen. Hij had vroeger gewoon wat last van jeugdige onbezonnenheid. Jong van geest is de 55-jarige zanger met die karakteristiek diepe stem en zijn kenmerkende manier van componeren nog altijd.

Space, tien songs met wederom één woord als titel, werd gemaakt met vaste astronauten als Jeroen Swinnen (toetsen), Isolde Lasoen (drums) en Geoffrey Burton (gitaar), maar ook met een paar opvallende gasten, zoals Ron Glazer op pedal steel en het Budapest Art Orchestra. Opnames vonden plaats in Overijsse, Antwerpen, Toscane, Woodstock en Hongarije en het album bevat songs vol drama, soms met analoge keyboards die aan de jaren tachtig doen denken en soms met klassiek aandoende arrangementen, maar vaak zijn het ook gewoon beresterke popliedjes waarbij je je afvraagt waarom ze niet in aanmerking kunnen komen voor het Songfestival. Liedjes over geluk als levenslange strategie, je klein voelen als globetrotter, empathisch vermogen, de vele eigenschappen en smaken die je als man kunt bezitten, terugvallen in drankgebruik of alle lol kwijt zijn in een relatie: ‘It’s supposed to be fun, but lately we ain’t having none.’ Goede songs, typisch Daan.