Beetje curieus – om niet te zeggen idioot – is het natuurlijk wel: de nieuwe plaat recenseren van een tot dusver véél te obscuur gebleven band, met als voornaamste doel nog eens de aandacht te vestigen op hun vórige plaat. Maar we gaan het toch doen (iets met gewetensnood).

Spirit In The Room, het tweede album van het Brooklynse kwartet Activity, is namelijk net wat minder spannend en desoriënterend dan debuut Unmask Whoever uit 2020. Op die nog altijd heerlijk ondoorgrondelijke plaat ging het van dreampop naar unheimische darkwave à la Coil (vermoedelijk het stempel van producer Jeff Berner, die met het verwante Psychic TV werkte) en van Deerhunter-achtige indierock naar psychedelische triphop. En weer terug. Allemaal hoogst fascinerend. Spirit In The Room stelt via de meegeleverde gebruiksaanwijzing vooral meer van het ongemakkelijke zelfde in het vooruitzicht, al is het maar door al het onheil waardoor de plaat vooraf werd beslopen (de dood en ziekte van dierbaren, ‘humanity’s relentless death march towards environmental destruction’). Maar helaas, dat hóór je niet. De plaat klinkt te lieflijk, te dromerig, te ongevaarlijk. Meer dan twee uitschieters (het nerveus trappelende Icing en het mooi tussen zacht en hard schakelende shoegazewerkje I Saw His Eyes) zijn er niet, terwijl de voorganger zowat volledig bestónd uit uitschieters. Maar goed, omdat de kosmos soms rare dingen voor ons bedenkt, zou het zomaar kunnen dat het ‘toegankelijkere’ geluid alsnog een verrassende doorbraak voor Activity gaat opleveren. Het is ze ondanks alles gegund.