Sasami brak drie jaar geleden door met een gelijknamige gitaarplaat, die stevig was geworteld in jaren negentig-indiepop en een melancholische inslag had. Op de hoes van haar tweede album Squeeze staat ze afgebeeld als een Nure-onna, een Japanse watergeest. Die is vrouwelijk en nobel, maar ook in staat tot bloederige destructie. De Amerikaanse stuitte daarop toen ze zich verdiepte in de geschiedenis van haar moeder, die afstamt van het onderdrukte en uitgewaaierde Koreaanse volk de Zainichi.

De woede en frustratie die dat bij haar opriep zijn terechtgekomen op Squeeze. Zachtere, melodieuze indiepopliedjes wisselt ze af met metalnummers, zoals opener Skin A Rat. In Say It voegt ze daarnaast dance-elementen toe. Ook het titelnummer is stevig en gaat over pijn die wordt doorgegeven van generatie op generatie. Need It To Work is een opgefokt liedje dat doet denken aan King Crimson en Daniel Johnstons Sorry Entertainer krijgt een hardrockbewerking. Call Me Home, Tried To Understand en Not A Love Song, ingeleid door een prachtige instrumental met viool en cello, zijn prettig in het gehoor liggende gitaarliedjes. Sasami geeft haar emoties ruim baan zonder uit de bocht te vliegen en etaleert haar puntgave gevoel voor melodie. Ze laat de duale geest van Nure-onna flink door het fascinerende Squeeze waaien, met loutering als gevolg.