ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
BEN JE NOG GEEN LID?
Voor wie van na de eeuwwisseling is: Tourist was de plaat waarop Navarre heel slim incashte op de toenmalige loungerage. De man die de jaren daarvoor onder verschillende namen op een heel behoorlijke manier house en aanverwanten afgraaide, had hier ineens een succesformule te pakken. Die zich vervolgens niet liet herhalen, tenminste, niet door de man zelf. Tot deze titelloze plaat tenminste, waarop hij de formule lichtjes bijstelt. Zijn rustieke housy beats versiert hij ditmaal met bijdragen van vooral Malinese vocalisten en muzikanten. Nu is Mali de afgelopen jaren echt geen onontgonnen muzikaal terrein en trouwens, dat bluesy Engels in opener Real Blues had ook een outtake kunnen zijn die Moby in zijn goedheid heeft laten slingeren. Deze plaat had heel goed in 2002 gemaakt kunnen zijn en had dan nog iets van relevantie gehad. Anno 2015 hoeft het eigenlijk niet meer zo. Maar als je ‘m straks in winkels en restaurantjes op de achtergrond hoort kabbelen, ja, dan is het weer zo ver.