Let’s face it. De Street Dogs komen nooit onder het juk van grote broer Dropkick Murphys vandaan. Logisch. Zanger Mike McColgan doet met zijn band namelijk niet veel anders dan wat hij deed toen hij nog bij de Murphys zong. En dus staat ook State Of Grace weer vol . . .

De streetpunk van de band is op dit vierde album gevarieerder dan ooit. Op het relaxte Guns gaat de band richting Bouncing Souls, terwijl Elizabeth – over de oma van McColgan – barst van de folkinvloeden. Die zijn overigens op de rest van materiaal opvallend weinig aanwezig voor een Bostonse punkband. Akoestische afsluiter Free heeft dan wel weer dat folkgevoel. Ook de harmonica in Two Angry Kids doet het goed en bij Rebel Song gaan ongetwijfeld alle vuisten in de lucht. Cover Into The Valley van The Skids is aardig, maar wel heel erg hetzelfde als het origineel. Je kunt State Of Grace een weinig verrassende en opvallend radiovriendelijke plaat noemen, wij houden het op een aangename feelgood-plaat van een sympathieke band die al jaren hetzelfde doet.