Die enorme populariteit wist zanger Mick Hucknall niet vast te houden, maar in artistiek opzicht is hij na het verrassende Simplified (2005) aardig op dreef. Toegegeven, het blijft popsoul van de meeste gelikte soort, maar de liedjes op Stay zijn van een heel behoorlijk niveau en Hucknall houdt de muzikale begeleiding relatief luchtig en minder stroperig dan bijvoorbeeld op Stars. Het titelnummer swingt, They Don’t Know verrast met een prettige blazerssectie en Lady kent een mooie saxofoonsolo van Ian Kirkham. Los daarvan zingt Hucknall opvallend ontspannen, alsof hij niks meer te bewijzen heeft, en dat maakt zijn blue eyed soul-stem aangenamer om naar te luisteren dan toen hij nog indruk wilde maken. Alleen als in het afsluitende anti-racisme lied Little Englander een heus kinderkoor opduikt, laat zijn goede smaak hem even in de steek. Een tweede Picture Book (1985) zal Hucknall waarschijnlijk nooit meer maken, maar als Stay zo goed is als het wordt, dan valt daar best mee te leven. OENE KUMMER