Na uitglijder All That Must Be (2018) keert George FitzGerald op zijn derde album Stellar Drifting terug naar het nachtleven. Althans, heel even dan toch. Want Setting Sun is typisch zo’n track die je na afloop van een mooie festivaldag op een danceweide mee naar huis neemt. Het combineert de opgewektheid van Hot Chip met de energie van Caribou, dankzij de repetitieve stemsamples en een warme groove.
Ook op de overige negen tracks spelen sterrenstelsels een rol, want de in Berlijn woonachtige Brit liet zich voor Stellar Drifting inspireren door ruimtefoto’s en -geluiden. In de huidige single Cold komt Caribou nogmaals ter sprake, want de single is feitelijk een remake van diens clubhit Sun. Maar dan minder goed. Productietechnisch maakt FitzGerald opnieuw grote stappen, maar andermaal blijven zijn composities veelal bleek om de neus. Zo komt het samen met London Grammar geschreven The Last Transmission nooit los van de grond en voelen de emoties in Rainbows And Dreams (met zang van de Ierse SOAK) allesbehalve oprecht. Het is gelikte dansmuziek die de luisteraar zelden in het hart weet te raken. Mij althans niet.