‘Jouw gedoe en gelaat staan mij bepaald niet aan / Jij verdient een onaangenaam bestaan / Rijst de vraag: kan ik dit bevorderen?’ Zo begint Voodoo, toch wel de hit van dit tweede album van Het Universumpje. Alsof Spinvis bij Queens Of The Stone Age is gaan zingen – dat werd ook al over het eerste album De Grenzen Van Het Toelaatbare uit 2015 geschreven.

Dat is gelijk de enige harde kritiek die je op Stilleven Met Dierentemmer kunt hebben: de productie is fantastisch, maar het klinkt allemaal wel heel erg als Songs For The Deaf. Wat eigenlijk gewoon knap werk is. Het Universumpje rockt, snoerstrak, en ze gooien er de ene na de andere bulldozerriff tegenaan. De beukhits zijn stuk voor stuk pakkend en melodieus, en zitten geramd in elkaar. Zanger en voornaamste songschrijver Jacob van de Water klinkt gelukkig niet echt als Spinvis. Zijn teksten zijn doorgaans zwartgalliger en nog wat surrealistischer van aard en zijn ingetogen zang gaat lekker op in de massieve geluidsmuur. In het dagelijks leven is hij producer en maker van reclamemuziek. De overige leden spelen in de livebands van onder meer Eefje de Visser en Wende. Als Het Universumpje een duivelse hobbyband is, dan is het er een waar veel muzikanten een pink voor zouden opofferen. Josh Homme zou deze plaat eens moeten horen.