Als de muziek al ademt, dan is het de beklemmende sfeer van een industrial wasteland als de duisternis invalt. Staal en beton. Donker.
Claustrofobisch. Geen mens te bekennen. Het is muziek vol suspense, maar vaak ook niet meer dan dat. Slechts Heart’s Soliloquy en My Dreams Are Made Of Steam, waarin melancholie ineens de boventoon voert, geven het toch wel tamelijk ouderwetse tableau van Stöve’s bunkertechno
kleur. Dan ineens hoor je waarom Alt-J en Radiohead verwantschap voelen met de obscure Berlijner en hem vroegen een remix te maken (resp.Tessellate en Separator op remixplaat TKOL RMX 1234567) en volgt ook de bevestiging dat de meer dubstepachtige single Baldwin geen toevalstreffer was. Maar er zit meer in, had ik gedacht na die verrassende show op Lowlands.