Hoe dan ook, Strangers To Ourselves is een feit en klinkt grotendeels als een vitaal vervolg op We Were Dead…, al probeert de ontspannen kabbelende titelsong en plaatopener je nog op het verkeerde been te zetten en is Pistol een lelijke hiphopparodie. In de single Lampshades On Fire, The Ground Walks, With Time In A Box en Sugar Boats horen we de bekende weerbarstige, licht excentrieke en toch swingende neurotenpop van Modest Mouse in volle glorie. Cynische azijnpisser Isaac Brock is vocaal en tekstueel in vorm, al zal hij het Beavis & Butt-head-momentje dat ik bij Sh*t In Your Cut had niet ingecalculeerd hebben. De plaat schiet muzikaal alle kanten uit en duurt met vijftien songs iets te lang. Al met al een even boeiende als vermoeiende luistertrip, die voor pakweg de helft Modest Mouse in blakende vorm laat horen.