Op basis van dat ene, aardige singletje (Shelter Song) werd Temples de hemel in geschreeuwd. Natuurlijk. De Britten lopen achterop nu neo-psychedelische muziek happening is. Wat hebben zij in te brengen tegen het Australische Tame Impala? Of tegen de VS, waar het op de leukste plekken nog altijd 1967-en-een-beetje is? Temples kwam als geroepen. De muziekpers eiste alleen nog een album, nee, een Rubber Soul van het kwartet uit Kettering. Dat is Sun Structures niet geworden. Een vermakelijke retroplaat is het zeker wel. Melodisch is Roger McGuinn nooit ver weg, in A Question Isn’t Answered herkennen we een volbloed Led Zeppelin-groove en een liedje later, The Guesser, doet de nieuwe hoop van de Britpop schaamteloos The Zombies na. Productietechnisch heeft de band de bescheiden goocheldoos van Dave Fridmann gekopieerd. Ergo: kale drumpartijen en gitaarriffs als vulkaanuitbarstingen. Zo opereert Temples in de leuke, maar weinig oorspronkelijke hoek van indiebandjes als Foxygen en Allah-Las. Authenticiteit ammehoela. Goede liedjes, dat wel, en daarmee verloochenen ze hun komaf niet. THOMAS SNOEIJS