Sinds 2010 verschijnt daarvan elke maand één song gratis op de Pumpkins-website en ze worden per vier stuks in een pompeuze box gestopt, waarvan dit deel 2 is. Bent u weer helemaal bijgepraat. Het is fraai fanmateriaal (een picturedisc plus cd), je vraagt je alleen af waarom de songs niet per elf stuks worden gebundeld. Meer is nog altijd meer bij Billy Corgan, maar dat geldt niet voor de muziek op The Solstice Bare. Het lijkt erop dat hij na de draak Zeitgeist (2007) weer een eigentijdse versie van zichzelf heeft uitgevonden. Het geluid ligt ergens tussen Zwan en de Pumpkins anno Adore. The Fellowship, Freak en Tom Tom zijn vrij lichtvoetige psychedelische popsongs met een bombastisch tintje. Niet verrassend, wel degelijk en beter dan heel Zeitgeist. Het voelt niet langer geforceerd aan, hij kan het nog. We zijn pas op 2/11e van Teargarden By Kaleidyscope natuurlijk, maar mijn aandacht heeft Corgan voorlopig weer. JOHN DENEKAMP