Het vorig jaar via Matador verschenen Teens Of Style was een deels nieuw opgenomen compilatie van dat werk, bedoeld om ons warm te maken voor het excentrieke talent van Toledo, waarna we massaal vallen voor dit Teens Of Denial. Dat leek me het plan en het werkt nog ook. Het is een fascinerende plaat geworden die soms wankelt door de veelheid aan ideeën binnen één liedje. Toledo is nogal lang van stof, de meeste nummers klokken rond de zes minuten. Het meest recht-door-zee zijn Fill In The Blank en Destroyed By Hippie Powers, die muzikaal ergens tussen Weezer, Modest Mouse en The Cars uitkomen. Die laatste band wordt, zoals de titel aangeeft, half gecoverd in Just What I Needed/Not Just What I Needed. Het Jonathan Richman-achtige Drugs With Friends is een hilarisch verslag van een niet zo succesvolle acidtrip (‘I did not transcend, I felt like a walking piece of shit’). In The Ballad Of The Costa Concordia is de van boord gevluchte kapitein van het rampschip een metafoor voor Toledo’s eigen falen: ‘How was I supposed to know? / It was an expensive mistake!’ Drunk Drivers/Killer Whales is ook zo’n huzarenstukje. Teens Of Denial is een krachtige plaat vol groeipijn, dubbele moralen, cynisme, frustratie en woede. Sensatie? Best wel.