In de categorie ‘totaal overbodige heruitgaves’: het iconische debuut van Long Island-emoband Taking Back Sunday. De originele tien nummers zijn geremasterd en als bonus zijn er vier demo’s toegevoegd van, laten we eerlijk zijn, niet de beste tracks van de plaat. En tja, nieuwe liner notes. Maar dan moet je wel een erg grote fan zijn als je daar een album voor aanschaft. Ook omdat de plaat een aantal jaren geleden ook al eens geremasterd werd uitgebracht.

Goed, het album zelf dan. Da’s natuurlijk een meesterwerk. Kunnen we kort over zijn. Onbekend bandje maakt plaat die daarna door geen enkele andere band uit het genre – ook niet door henzelf – is geëvenaard. Cute Without The E is tot op de dag van vandaag een van de meest herkenbare emonummers ooit, There’s No I In Team en You’re So Last Summer blijven geweldig en de onbevangenheid waarmee Taking Back Sunday pop, punk en flarden hardcore tot een bijna kinderlijk goed geheel weet te breien is haast onvoorstelbaar. Want echt, Taking Back Sunday is vanaf de eerste seconde uit duizenden herkenbaar. En frontman Adam Lazzara klonk eigenlijk nooit beter dan op dit debuut. Ik krijg zin om m’n skinny jeans weer uit de kast te halen. Jammer dat ik geen emolok meer kan laten groeien.