‘Just got jumped in an alley / Life’s too short, picked a fight with a bouncer at a bar in the valley.’ Nee, we kunnen wel stellen dat All Time Low ook op negende album Tell Me I’m Alive tekstueel niet volwassen geworden is. Wat wel direct opvalt bij de titeltrack waarmee de plaat opent: de heren hebben autotune ontdekt en er wordt nog gretiger leentjebuur gespeeld bij alles van Green Day tot Blink-182. Maar dan overgoten met een soort modern popsausje. Super Amerikaans, superglad.

Dat genres er niet mee toe doen en All Time Low alle kanten op wil is alleen maar goed, maar op momenten klinken ze bijna als het iets punkerige broertje van Machine Gun Kelly. En dat moeten we niet willen met z’n allen. In een nummer als Sleepwalking gaat het viertal ineens voor een soort dromerige ‘grootse’ rocksound, terwijl poppunkfans lekker kunnen meezingen met English Blood//American Heartache en Kill Ur Vibe. Alleen zelfs hier blijft de handrem er telkens op. Eigenlijk zitten we alleen bij de felle eerste tonen van Are You There? op het puntje van onze stoel. Als frontman Alex Gaskarth daarna weer gaat mijmeren over eenzaamheid en drugsmisbruik zakken we snel weer terug. Tell Me I’m Alive heeft te weinig kloten.