Bullet For My Valentine is de meest succesvolle metalband sinds Metallica. Dat klinkt als een boude bewering, maar feitelijk klopt ie. Met het nieuwe album Temper Temper zullen de Britten ongetwijfeld nog populairder worden. Muzikaal zit het allemaal prima in elkaar, niets op aan te merken, chapeau, handje van de . . .

Mijn favoriete twee zinnen van Temper Temper komen uit Truth Hurts: ‘Truth hurts and I’m in pain / Truth hurts like a bed of nails.’ De waarheid doet pijn als een spijkerbed. Ja, en de waarheid doet ook pijn als uit een vliegtuig springen zonder parachute. Ondertussen zijn nummers als Riot en Saints & Sinners – zelf de titels zijn gejat, allemaal! – best aardig, maar het is zo ongevaarlijk als de pest en er zitten zelfs poppunkachtige whoo-woo-refreintjes in. Zeg maar het tegenovergestelde van wat metal zou moeten zijn. Bullet For My Valentine zelf lacht zich ondertussen rot, want hun jonge doelgroep gaat dit allemaal prachtig vinden. Maar als ze hun eigen potjandorie goede debuut The Poison naast dit inkleurwerkje leggen, zullen ze zichzelf ook wel even achter de oren krabben.