Laat er geen twijfel over bestaan: ondanks zijn naam is Common geen gewone rapper. Een groot deel van The Auditorium Vol. 1 is gewijd aan het laten zien waar Common staat. Al in opener Dreamin’ wordt duidelijk dat hij een bibliotheek aan referenties in zijn hoofd heeft zitten. En dat op een refrein met een sample van Aretha Franklin.

Deze methode gaat een stapje verder in Now And Then, dat in ongeveer iedere regel verwijst naar Commons verleden of andere werken in de (zwarte) cultuur. Het toont waar Common en Pete Rock tussen willen staan. ‘I study life so I can test the mic / The laboratory of a rapper’s story from the alley to the allegory’, rapt Common in Fortunate.

Wie zich afvraagt of hij nog wel op kan tegen jonge zelfverzekerde rappers verwijs ik graag naar This Man: ‘Poetic justice, I’m rap’s James Baldwin / The way I pass words, you don’t have to log-in.’ Of Wise Up: ‘The Solomon for common men, I wise up the place.’ Pete Rock geeft datzelfde nummer trouwens een heerlijke rauwe energie mee. De 54-jarige producer heeft weer eens een ruime duik in een enorme platencollectie genomen voor samples van onder meer Curtis Mayfield, Loleatta Holloway, Ivan Lins, The Feminine Complex, MC Shan, Main Source en Kanye.

The Auditorium Vol. 1 is een verzameling vol liefde voor hiphop, Chicago en de cultuur. Onmisbaar voor de oudere hiphopliefhebber en de tip voor jongeren die in 2024 hun hiphopkennis willen verbreden.