Hang de vlag uit, Suuns laat de gitaren weer af en toe schuren! Waar het uit Montreal afkomstige trio het op voorganger The Witness wat rustiger aan deed (met niet geheel succesvol resultaat), horen we op The Breaks bij tijd en wijle weer een ouderwets vervormde gitaarmuur.
De angel is niet de gehele speelduur terug in de sound, vooral opener Vanishing Point kabbelt nog iets te lang voort, maar over het algemeen klinkt Suuns hier weer behoorlijk spannend. Ook wanneer de volumeknop nÃet omhoog wordt gedraaid. Het prachtige Fish On A String klinkt als Radiohead ten tijde van In Rainbows, inclusief frontman Ben Shemie die een Thom Yorke-impressie lijkt te doen, zij het een paar octaven hoger.
Die band is overigens ook niet ver weg in het heerlijke krautrock-epos Road Signs And Meanings, maar Shemie en consorten verzanden nooit in pastiche. Dat zelfs de geluidsuitbarstingen nu verpakt zijn in nummers met kop en staart (Overture, Wave) zal liefhebbers van veel onbehagelijkere albums als Images Du Futur en Hold/Still misschien tegenstaan, maar voor wie ervoor openstaat, valt hier genoeg moois te ontdekken. Suuns groeit vrolijk door, wat ondergetekende betreft nu weer de goede kant op.